Parijse weemoed

De enige regels die Baudelaire gehoorzaamt, zijn die van zijn innerlijke beleving. Zijn buitengewone gevoeligheid bij de vreugde van een arm kind dat met een rat speelt, bij de droefenis van de weduwe, bij neerslachtigheid van de mensen die verpletterd zijn door hun droombeelden, bij het lijden van de onbegrepen minnaar. Een andere regel is die van de Verlichting. In de ogen van een vrouw ziet Baudelaire de eeuwigheid. Engelen verschijnen om hem te behagen, maar ook de duivel en Eros.

Men moet weggaan, ‘het geeft niet waarheen, weg van de aarde’ en zich onophoudelijk bedrinken. ‘Maar waaraan? Aan wijn, poëzie of deugd, net wat u wilt. Maar bedrinkt u.’

De vertaling is van Nannie Nieland-Weits
De illustraties zijn van A.F. Cosijns